స్నేహంలో పంచుకోవడమే నిజమైన సంపద : స్నేహం VS ఆశ గెలుపు దేనిది ???
ఈ కథ ఆకలితో కాక, ఆశతో సాగిన స్నేహబంధం గురించి, అది ఎలా నశించిందో ఆ విధానం గురించి చెబుతుంది. ఒకటి బలమైనది, రెండవది సాధు స్వభావమయినది. వారిద్దరూ స్నేహితులు, అయినా! ఒక చిన్న ఆశ ఆ బంధానికి ఎంత పెద్ద గుణపాఠం నేర్పిందో చూడాలి. మనిషిలో ఆశ ఎలా పుడుతుంది? స్నేహం ఎంత బలమైనదైనా, అది స్వార్థం ఎదురైతే నిలబడగలదా? ఈ పంచతంత్ర కథ, పిల్లలకే కాదు, ప్రతి ఒక్కరికీ ఆలోచించాల్సిన అంశాన్ని తీసుకురానుంది. ఆ కథ ఏమిటో ఇప్పుడే చదివేయండి.
ఒక గ్రామంలో ఒక కుక్క ఉండేది దాని పేరు భీము. భీము గ్రామంలో తిరుగుతూ, ఇంటింటికీ వెళ్లి ఆహారం సంపాదించేది. ఆ గ్రామంలోనే మరో కుక్క ఉండేది దాని పేరు శీలు. శీలు కొంచెం బలహీనంగా, సాధుస్వభావంగా ఉండేది. భీము, శీలు స్నేహితులుగా మారారు. వారు కలిసి ఆహారం వెతుక్కునేవారు, ఒకరికొకరు సాయం చేసుకునేవారు. "శీలూ, నీవు నాతో ఉంటే ఎవరూ నన్ను ఏమీ చేయలేరు," అని భీము అనేది. శీలు నవ్వి, "భీమూ, నీ స్నేహం నాకు బలం," అని అనేది.
ఒక రోజు, భీము గ్రామంలోని ఒక ఇంటి దగ్గర ఒక పెద్ద ఎముకను కనుగొన్నది. ఆ ఎముక మాంసంతో నిండి, రుచిగా కనిపించింది. భీము సంతోషంగా ఆ ఎముకను తీసుకుని శీలు దగ్గరకు వెళ్లింది. "శీలూ, ఈ ఎముకను చూడు! మనం దీన్ని కలిసి తిందాం," అని అన్నది. శీలు కూడా సంతోషపడింది, "అవును, భీమూ, ఇది మన ఇద్దరికీ సరిపోతుంది," అని అన్నది. వారు ఒక చెట్టు కింద కూర్చుని ఎముకను తినడానికి సిద్ధమయ్యారు.
భీము ఎముకను తన నోటిలో పెట్టుకుని కొరకడం మొదలుపెట్టింది. శీలు కూడా దానిలో కొంచెం తినడానికి ప్రయత్నించింది. కానీ భీము మనసులో ఆశ మొదలైంది. "ఈ ఎముక ఇంత రుచిగా ఉంది. శీలుతో పంచుకుంటే నాకు తక్కువ దొరుకుతుంది. ఇదంతా నాకే ఉంటే ఎంత బాగుంటుంది?" అని ఆలోచించింది. భీము శీలుతో, "నీవు ఇక్కడే ఉండు, నేను నీళ్లు తాగి వస్తాను," అని చెప్పి, ఎముకను నోటిలో పెట్టుకుని నది దగ్గరకు వెళ్లింది.
శీలు నమ్మకంగా, "సరే, భీమూ, త్వరగా రా," అని అన్నది. కానీ భీము తిరిగి రావాలని అనుకోలేదు. అది నది ఒడ్డున కూర్చుని ఎముకను ఒంటరిగా తినాలని నిర్ణయించింది. "శీలు లేకపోతే, ఈ ఎముక నాకు మాత్రమే దొరుకుతుంది," అని అనుకుంది. భీము నది దగ్గర కూర్చుని, ఎముకను నోటిలో పెట్టుకుని నడవడం మొదలుపెట్టింది. అది ఒక పాత చెక్క వంతెన మీదకు వచ్చింది.
వంతెన మీద నడుస్తుండగా, భీము నదిలో తన ప్రతిబింబాన్ని చూసింది. నీళ్లలో తన నోటిలో ఎముకతో ఉన్న ప్రతిబింబం కనిపించింది. కానీ భీముకు అది వేరే కుక్కలా కనిపించింది. "అరె! ఈ కుక్క నోటిలో కూడా ఒక ఎముక ఉంది! నేను దీన్ని కూడా తీసుకుంటే, నాకు రెండు ఎముకలు దొరుకుతాయి," అని ఆశపడింది. భీము ఆ ప్రతిబింబంలోని ఎముకను తీసుకోవాలని, గట్టిగా "బౌ బౌ!" అని అరిచింది.
అరిచినప్పుడు, భీము నోటిలోని ఎముక నదిలో పడిపోయింది. నీళ్లలో పడిన ఎముక నీటితో కొట్టుకుపోయింది. భీము ఆశ్చర్యపోయి నదిలో చూసింది అక్కడ ప్రతిబింబం కనిపించలేదు, ఎముక కూడా కనిపించలేదు. అప్పుడు భీముకు అర్థమైంది "అది నా ప్రతిబింబం మాత్రమే! నేను ఆశపడి నా ఎముకను కోల్పోయాను," అని బాధపడింది. ఆ ఎముక శీలుతో పంచుకోవాలని ఉంటే, తనకు కనీసం కొంతైనా దొరికేదని గుర్తొచ్చింది.
భీము వెనక్కి తిరిగి శీలు దగ్గరకు వెళ్లింది. "శీలూ, నేను ఎముకను నదిలో పోగొట్టుకున్నాను," అని బాధగా చెప్పింది. శీలు ఆశ్చర్యపోయి, "ఎలా జరిగింది?" అని అడిగింది. భీము నిజం చెప్పింది, "నేను ఆశపడి నీతో పంచుకోకుండా వెళ్లాను, చివరకు ఎముకను కోల్పోయాను." శీలు ఓదారుస్తూ, "పరవాలేదు, భీమూ, మనం మళ్లీ కలిసి ఆహారం వెతుక్కుందాం," అని అన్నది. కానీ భీము తన ఆశ వల్ల స్నేహంలో మచ్చ పడినందుకు బాధపడింది. "నేను నీతో పంచుకుని ఉంటే, ఈ గతి పట్టేది కాదు," అని అనుకుంది.
“మన చేతిలో ఉన్నది సత్యం; ఆశ కలిగించేది భ్రమ. పంచుకుంటే బంధం పెరుగుతుంది; దాచుకుంటే మనస్సు చిమ్ముతుంది” ఈ కథ, స్నేహం, పంచుకోవడం యొక్క విలువను, ఆశ వల్ల కలిగే నష్టాన్ని మనకు గుర్తు చేస్తుంది. భీము తన ఆశ వల్ల ఎముకను కోల్పోయి, స్నేహంలో నమ్మకాన్ని పరీక్షించింది. కానీ శీలు యొక్క ఔదార్యం, క్షమాగుణం భీముకు నీతిని నేర్పాయి. జీవితంలో పంచుకుంటే సంతోషం రెట్టింపవుతుంది, కానీ ఆశపడితే ఉన్నది కూడా పోతుంది. ఈ కథ మనలో ప్రతి ఒక్కరికీ ఒక పాఠం నేర్పుతుంది. స్నేహాన్ని గౌరవించడం, నమ్మకాన్ని కాపాడడం, దానం చేయడంలోని ఆనందాన్ని గుర్తించడం. రండి, భీము లాగా మనం కూడా మన ఆశలను అదుపు చేసి, స్నేహం యొక్క నిజమైన బంధాన్ని బలోపేతం చేద్దాం! మరిన్ని ఆసక్తికరమైన కథానాలకోసం మా Whats app Channel / Telegram Channel లో ఇప్పుడే చేరండి.
